Σκηνοθέτης: Νίκος Καραγέωργος
Πού: Θέατρο Βεάκη (Στουρνάρη 32, τηλ. 2105223522)
Πότε: Τετάρτη ως Κυριακή
Υπόθεση: Η Ελίσεα ζει μαζί με τον άνδρα της αδελφής της που έχει πεθάνει, τον Ραμόν, και το γιο του τον Έρον ο οποίος πάσχει από μια μορφή αυτισμού και το μόνο πρόσωπο με το οποίο επικοινωνεί με ένα τρόπο είναι η θεία του η Ελίσεα. Η συμβίωση των τριών τους θα αντιμετωπίσει νέες δυσκολίες όταν ο Ραμόν αποφασίσει να παντρευτεί μια απο τις υπηρέτριες του σπιτιού, την Αμάντα. Η τελευταία θα προσπαθήσει να εκμεταλλευτεί την αδυναμία της Ελίσεα για ένα παλιό της έρωτα με σκοπό να της αποσπάσει τα χρήματα που αποταμίευε για την ίδια και τον ανιψιό της.
Το έργο του Αλεχάντρο Κασόνα "Τα επτά μπαλκόνια", μετέφρασε η Ιουλία Ιατρίδου και διασκεύασε ο Νίκος Καραγέωργος δίνοντας του τον τίτλο "...με τη Σιωπή". Πρόκειται για ένα κείμενο που ενσωματώνει στοιχεία ρεαλιστικά και νατουραλιστικά με το εξωπραγματικό. Οι ήρωες του Κασόνα έχουν στοιχεία ονειρικά, ζουν την πραγματικότητα αλλά δραπετεύουν σ'ένα κόσμο με το μυαλό και το συναίσθημα τους. Η διασκευή τόνισε τα στοιχεία αυτά και παρέδωσε ένα κείμενο με λυρισμό και φαντασία.
Η παράσταση: Το ύφος της διασκευής καθόρισε σε μεγάλο βαθμό και τις σκηνοθετικές προτάσεις του Νίκου Καραγέωργου που εμπλούτισε την παράσταση με πολλά εικαστικά στοιχεία που μας θύμισαν παλιότερες παραστάσεις του Ανοιχτού Θεάτρου και του Γιώργου Μιχαηλίδη από τον οποίο εμφανώς επηρεάστηκε ο Καραγέωργος. Ίσως σε ένα βαθμό υπερβολικές οι σκηνές tableau-vivant του σκηνοθέτη κάνουν σαφείς τις προθέσεις του αλλά αποσπούν από το ρεαλισμό του συγγραφέα και γίνονται απλά στοιχεία εντυπωσιασμού. Νομίζουμε ότι το μέτρο χάθηκε ειδικά στις τελευταίες σκηνές του έργου που έτσι κι αλλιώς είναι έντονες δραματικά.
Τα σκηνικά και τα κοστούμια της Χριστίνας Κωστέα απέδωσαν το ύφος και την εποχή με γούστο και έμπνευση ενώ οι φωτισμοί της Κατερίνας Μαραγκουδάκη έδωσαν τις απαραίτητες ατμόσφαιρες σ'ενα χώρο που δεν ευνοεί ιδιαίτερα την παράσταση όπως το θέατρο Βεάκη.
Αναμφίβολα η παράσταση οφείλει τη φήμη της στην παρουσία της Μίρκας Παπακωνσταντίνου στο ρόλο της Ελίσεα. Η ερμηνεία είναι κάποιες στιγμές απλώς καθηλωτική καθώς αισθάνεσαι ως θεατής ότι συντελείται ένα μικρό θαύμα επί σκηνής. Ιδιαίτερα στην κορυφαία στιγμή του γράμματος που περιμένει από τον ταχυδρόμο η συγκίνηση που επιτυγχάνει η ηθοποιός με τόσο λιτό και σπαρακτικό τρόπο αποτελεί την καλύτερη, κατά τη γνώμη μας, στιγμή της παράστασης.
Από τους υπόλοιπους της διανομής θα σταθούμε στο σκηνικό κύρος του Κώστα Αρζόγλου που ερμηνεύει τον Δον Γερμάν με εύγλωττες σιωπές, έντονες παύσεις και μέτρο αλλά και την ενδιαφέρουσα ερμηνεία του Προμηθέα Αλειφερόπουλου στον επικίδυνο ρόλο του αυτιστικού Έρον. Ο Χρήστος Βασιλόπουλος ήταν μια μάλλον ακατάλληλη επιλογή για το ρόλο του Ραμόν ενώ η Υρώ Λούπη και η Άννα Μονογιού είχαν καλές στιγμές.
Συμπέρασμα: Μια άνιση παράσταση, μια σπουδαία ερμηνεία...
1 σχόλιο:
Θεωρώ πως ήταν μια αρκετά καλή παράσταση..Όπως ήταν φυσικό και επόμενο η Μ.Παπακωσταντίνου καιο Κ.Αρζόγλου ήταν εξαιρετικοί!Ο Προμηθέας Αλειφερόπουλος υπήρξε αναπάντεχα καλός!Η Μονογιού ήταν πολύ καλή καθώς και η Υ.Λούπη..Ο Βασιλόπουλος ήταν απλά απαράδεκτος!Δέν κατάφερε ούτε για μια στιγμή να αποδώσει τον ρόλο του..Ακόμα και με την σιωπή του έδινε την άισθηση του επιτιδευμένου..Η σκηνοθεσία σε κάποιες στιγμές ήταν ονειρική!Ο φωτισμός και η επιλογή των τραγουδιών που πλαισίωναν την παράσταση ήταν εξαιρετικά!Με λίγα λόγια είναι μια παράσταση που δεν πρέπει να χάσετε..!!
Δημοσίευση σχολίου