Η Στέλλα με τα κόκκινα γάντια

Συγγραφέας: Ιάκωβος Καμπανέλλης

Σκηνοθέτης: Θέμης Μουμουλίδης

Που: Θέατρο Λαμπέτη (Λεωφ. Αλεξάνδρας 106, τηλ. 2106463685)

Πότε: Τετάρτη ως Κυριακή

Υπόθεση: Η Στέλλα είναι τραγουδίστρια στην ταβέρνα της Μαρίας. Είναι μια ανήσυχη και ελεύθερη νέα γυναίκα που της αρέσει να χαίρεται τη ζωή και να μην καταπιέζεται. Ένα βράδυ γνωρίζει στο μαγαζί τον Μίλτο ένα φορτηγατζή το ίδιο νευρικό και ατίθασο όπως αυτή. Οι δυό τους θα ερωτευτούν με ένταση και πάθος όμως ο Μίλτος θέλει να παντρευτουν και πιέζει για το λόγο αυτό τη Στέλλα. Εκείνη δέχεται αλλά την ημέρα του γάμου δεν εμφανίζεται στην εκκλησία μετά μια συνάντηση που έχει με τη μητέρα του Μίλτου.

Το γνωστό έργο του Ιάκωβου Καμπανέλλη έχει γίνει θρύλος χάρη στην ταινία του Μιχάλη Κακογιάννη ο οποίος το διασκεύασε και το κινηματογράφησε πριν αυτό δει τα φώτα της σκηνής. Η ταινία αυτή είχε σημαδέψει την πορεία όλων των συντελεστώντης και έχει μια ιδιαίτερη θέση στην ιστορία της εγχώριας κινηματογραφικής παραγωγής. Ίσως λοιπόν δεν είναι τυχαίο που το έργο δεν έχει ανεβεί ποτε στη σκηνή εκτός από μια φορά στο ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ Βόλου.

Η παράσταση: Ο Θέμης Μουμουλίδης ανέβασε για δεύτερη φορά, μετά το Βόλο, φέτος το έργο και προσπάθησε να στήσει μια παράσταση με στοιχεία ρεαλιστικά αλλά και ποιητικά που να φωτίζουν το κείμενο και να αναδεικνύουν τις αρετές του. Όμως το κείμενο είναι περισσότερο αδύναμο από όσο θα επέτρεπαν τέτοια φιλόδοξα σχέδια και αυτό που ήταν απαραίτητο είχε περισσότερο σχέση με μια πιο ικανοποιητική απεικόνιση της εποχής τόσο αισθητικά όσο και ερμηνευτικά παρά εικονοκλαστικές αντιμετωπίσεις και ερμηνείες παγωμένες. Έτσι ο Σταύρος Ζαλμάς και ο Πατρίκιος Κωστής μένουν στην επιφάνεια των ρόλων και δε διασώζονται ενώ η Ελισάβετ Ναζλίδου και ο Δημήτρης Καμπερίδης επιβλήθηκαν με τις λιτές τους ερμηνείες και το σκηνικό τους κύρος. Ο Χάρης Παντελιδάκης είναι άμεσος, ταλαντούχος και πολλά υποσχόμενος. Η Τάνια Τρύπη είναι ιδανική ερμηνεύτρια του ρόλου- ένα ατίθασο θηλυκό που φλέγεται από έρωτα και πάθος έτοιμο να τα διαλύσει όλα στη στιγμή. Όμως την παράσταση κλέβει στη μία και μοναδική σκηνή που εμφανίζεται η Μάρθα Βούρτση στο ρόλο της μάνας. Αυτή η Κυρία του ελληνικού θεάτρου δίνει ένα μάθημα υποκριτικής λιτότητας και ευστοχίας, ερμηνευτικής δεινότητας, τέχνης και τεχνικής.

Συμπέρασμα: Αδιάφορη παράσταση, μια βραδιά περισσότερο πληκτική...