Σάββατο 24 Νοεμβρίου 2007

Κατερίνα Ισμαϊλοβα-Η λαίδη Μάκβεθ του Μτσενσκ

Συγγραφέας: Νικολάι Λέσκοφ-Nτμίτρι Σοστακόβιτς


Σκηνοθέτης: Μάρθα Φριντζήλα

Πού: Στο Θέατρο του Νέου Κόσμου (Αντισθένους 7 & Θαρύπου τηλ. 2109212900 )
Πότε: Τετάρτη ως Κυριακή. Μέχρι τις 24/2/2008.


Υπόθεση: Η Κατερίνα Ισμαϊλοβα είναι ένα κορίτσι είκοσι τεσσάρων χρόνων που παντρεύεται ένα αρκετά μεγαλύτερο της άντρα για να ξεφύγει από τη φτώχεια και τη μιζέρια. Ζει με το σύζυγο και το γέρο πεθερό της- ο οποίος συνέχεια την κατηγορεί ότι είναι στείρα- μια ζωή πληκτική και ανούσια. Ώσπου ερωτεύεται τον Σεργκέι, ένα νεαρό όμορφο εργάτη που δουλεύει για τον άντρα της. Ο έρωτας μεταμορφώνει την Κατερίνα, τη βγάζει από την ανία της πληκτικής καθημερινότητας και την κάνει ευτυχισμένη. Όταν όμως ο πεθερός της ανακαλύπτει την απιστία της, η Κατερίνα που έχει επενδύσει τα πάντα στον εραστή της αναλαμβάνει να βγάλει απο τη μέση όποιον απειλεί την ευτυχία της.


Το κείμενο της παράστασης είναι βασισμένο στη νουβέλα του Νικολάι Λέσκοφ Η λαίδη Μακβεθ του Μτσενσκ και στο λιμπρέτο της όπερας του Ντμίτρι Σοστακόβιτς Κατερίνα Ισμαϊλοβα. Η Μάρθα Φριντζήλα που μετέφρασε και διασκεύασε το κείμενο συνδύασε μέρος των αφηγήσεων και των λογοτεχνικών περιγραφών της νουβέλας με αποσπάσματα από άριες και διαλογικά μέρη από το λιμπρέτο της όπερας.




Η παράσταση: Η Μάρθα Φριντζήλα ως σκηνοθέτης επέλεξε μια πειραματική προσέγγιση με στοιχεία μπρεχτικού θεάτρου για την παράσταση της, λύση που υποδεικνύεται και από τον τρόπο με τον οποίο διασκεύασε το κείμενο. Λιτές γραμμές, ανατρεπτικές φόρμες και αποστασιοποίηση στις ερμηνείες των ηθοποιών είναι τα στοιχεία που χαρακτηρίζουν αυτή την ενδιαφέρουσα παράσταση που εντάσσει με οργανικό και λειτουργικό τρόπο τα τραγούδια και τα αφηγηματικά μέρη στη δράση. Ο Βασίλης Μαντζούκης στον τριπλό ρόλο του σκηνογράφου, φωτιστή και συνθέτη της παράστασης αξιοποίησε τα στοιχεία εκείνα που τονίζουν τον αποστασιοποιημένο χαρακτήρα της παράστασης και προσφέρουν τις απλούστερες λειτουργικές λύσεις.




Οι ηθοποιοί: Ο Λαέρτης Μαλκότσης είναι ένας ηθοποιός που εξελίσσεται μέσα από τους ρόλους του, έχει σαφές στίγμα και κυριαρχεί τόσο στη σκηνή όσο και στα μέσα του. Με χιούμορ και υποκριτική άνεση εναλλάσσεται στους ρόλους του αφηγητή, του συζύγου και του πεθερού χωρίς υπερβολή. Ο Γιώργος Φριντζήλας στο ρόλο του εραστή διαθέτει το δυναμισμό, την ένταση, τον κυνισμό και τη φρεσκάδα που απαιτούνται και δίνει μια ερμηνεία μεστή και με πάθος. Η Δέσποινα Αναστάσογλου στους τέσσερις ρόλους που επωμίζεται έχει άνεση και είναι αρκετά εύστοχη. Το μεγάλο ατού της παράστασης είναι η Μαρία Κεχαγιόγλου στο ρόλο της Κατερίνας. Η ηθοποιός που έχουμε θαυμάσει τα τελευταία χρόνια σε παραστάσεις κυρίως του Αμόρε, κάνει εδώ μια από τις καλύτερες εμφανίσεις της στη σκηνή. Αφηγήτρια των παθών της, έρμαιο του πάθους της, στυγνή δολοφόνος, μοιραία αυτόχειρας, ερωμένη, σύζυγος, ζει την κάθε στιγμή που είναι στη σκηνή με σκηνική ενάργεια και απόλυτη ενσυναίσθηση, καταφέρνοντας να είναι ταυτόχρονα ένα βήμα πριν από την ταύτιση. Μια απόλυτα μπρεχτική ερμηνεία με συγκίνηση, χιούμορ και πάθος.




Συμπέρασμα: 2 λόγοι για να τη δείτε: μια ενδιαφέρουσα παράσταση, μια εξαιρετική ερμηνεία.

Δεν υπάρχουν σχόλια: