Δευτέρα 12 Νοεμβρίου 2007

Ο ηλίθιος

Συγγραφέας: Φιοντόρ Ντοστογιέφσκι

Σκηνοθέτης: Στάθης Λιβαθηνός



Πού: Εθνικό Θέατρο-Πειραματική Σκηνή- Από Μηχανής Θέατρο (Ακαδήμου 13) τηλ. 2105231131

Πότε: Παίζεται σε δύο μέρη από Τρίτη ως Κυριακή. Μέχρι 6 Ιανουαρίου.



Υπόθεση:Ο πρίγκιπας Μίσκιν επιστρέφει στην Πετρούπολη από την Ελβετία όπου βρισκόταν για θεραπεία. Πάσχει από επιληψία -νόσος ιερά κατά τον Ιπποκράτη- οι συνέπειες της οποίας του έχουν στερήσει κάποιες βασικές νοητικές λειτουργίες και έτσι δείχνει αλλοπαρμένος και ηλίθιος. Στο τρένο της επιστροφής γνωρίζεται με τον Ραγκόζιν, ένα σκοτεινό, άσωτο και ατομιστή άνθρωπο που γοητεύεται από την αγνότητα του Μίσκιν. Η μοιραία συνάντηση των δύο ανδρών που αποτελούν ίσως τις όψεις ενός νομίσματος, θα έχει και μοιραία κατάληξη αφού οι δυο τους θα βρεθούν αντίζηλοι για την καρδιά μιας διεφθαρμένης καλλονής, της Ναστάζια Φιλίποβνα.

Το κλασικό μυθιστόρημα του Ντοστογιέφσκι αφηγείται την ιστορία ενός αγνού ανθρώπου που αγγίζει τα όρια της αγιότητας και δε γίνεται ποτέ γραφικός γιατί ο ίδιος πάσχει και ταπεινώνεται. Μέ την αφέλεια και την ειλικρίνεια του προκαλεί τους ανθρώπους με τους οποίους έρχεται σε επαφή και τους αφυπνίζει.


Η παράσταση: Ο σκηνοθέτης Στάθης Λιβαθηνός έφερε σε πέρας με την παράσταση αυτή ένα πραγματικό άθλο. Διασκεύασε με το Σάββα Κυριακίδη το έργο του Ντοστογιέφσκι δημιουργώντας δύο τρίωρα θεατρικά έργα που αποδίδουν το ύφος του συγγραφέα, αναδεικνύουν τους χαρακτήρες και αποφεύγουν την αφήγηση και τη μονοτονία. Η παράσταση είχε εξαιρετική ατμόσφαιρα, σταθερό ρυθμό στο μεγαλύτερο μέρος της και ιδιαίτερα κάποιες σκηνές όπως η βραδιά στο σπίτι της Ναστάζια Φιλίποβνα και το φινάλε του πρώτου μέρους, πραγματικά καθηλωτικές. Σημαντική συμβολή στο εντυπωσιακό αποτέλεσμα έχουν οι εξαιρετικοί φωτισμοί του Αλέκου Αναστασίου, τα λειτουργικά, καλόγουστα όσο και ευφάνταστα σκηνικά και κοστούμια της Ελένης Μανωλοπούλου και οι εύστοχες μουσικές πινελιές του Θοδωρή Αμπαζή.
Οι ηθοποιοί: Είναι γνωστό πως το σημαντικότερο πλεονέκτημα της Πειραματικής Σκηνής του Εθνικού, όπως έχει εξελιχθεί τα τελευταία χρόνια, αποτελούν οι ηθοποιοί της. Πρόκειται για μια εξαιρετικά δουλεμένη ομάδα νέων ανθρώπων με πολλές δυνατότητες, ευρεία γκάμα και δυναμική παρουσία.
Ο Δ. Ήμελλος (Ραγκόζιν) δίνει μια στιβαρή, γνήσια ερμηνεία και πλάθει ένα χαρακτήρα με αδρές γραμμές και αυθεντικές εξάρσεις. Ο Ν. Καρδώνης (Λέμπεντεβ) είναι από τους ηθοποιούς που ξεχωρίζουν και σ'ενα μικρό ρόλο αφού καταφέρνει να εμπλουτίζει το χαρακτήρα με όλα εκείνα τα στοιχεία που τον κάνουν διαυγή ακόμα και στις σιωπές. Η Μαρία Ναυπλιώτου (Ναστάζια Φιλίποβνα) είναι μια πραγματική έκπληξη εφόσον κατορθώνει να υπερβεί την πρώτη εντύπωση που προκαλεί η λαμπερή της εμφάνιση -αντάξια του ρόλου- και να κυριαρχήσει στη σκηνή με όλα της τα μέσα. Πρόκειται για την καλύτερη της εμφάνιση στο θέατρο, μια παρουσία εμβληματική.
Ο Β. Ανδρέου (Μίσκιν) είναι όμως ο απόλυτος πρωταγωνιστής του έργου, όχι μόνο γιατί σηκώνει στους ώμους του ένα ρόλο που θα μπορούσε να γίνει καρικατούρα αλλά γιατί πραγματοποιεί μια ερμηνεία καθηλωτική. Ο Μίσκιν του Β. Ανδρέου είναι ο πρίγκιπας που πάσχει, που ερωτεύεται, που υποφέρει, που μαθαίνει. Είναι ο γαλήνιος ήρωας που αντιμάχεται το κακό, που δεν το αναγνωρίζει, που σηκώνει τις αμαρτίες των άλλων και χάνεται στην αρρώστια του.
Από τους υπόλοιπους ηθοποιούς θα ξεχωρίζαμε τον Δ. Παπανικολάου (Ιβόλγκιν-Ραντόμσκι) για την λεπτομερειακή και ενδελεχή ερμηνεία του, τη Μ. Σαββίδου (Επαντσίν) για την αυθεντική παρουσία της και τη Δ. Κούρτη (Αγλαϊα) για τον αυθορμητισμό και τη φρεσκάδα της.
Πρέπει όμως να επισημάνουμε ότι το σύνολο των ηθοποιών που συμμετέχουν εντάσσονται αρμονικά στο σύνολο και συμβάλλουν αποφασιστικά στο παραστασιακό αποτέλεσμα χωρίς παραφωνίες ή άστοχους θεατρινισμούς. Είναι πραγματικά κρίμα το γεγονός ότι η Πειραματική Σκηνή όπως τη διαμόρφωσε τα τελευταία χρόνια ο Στάθης Λιβαθηνός έπαψε πια να υπάρχει. Ελπίζουμε οι άξιοι ηθοποιοί της ομάδας αυτής να μπορέσουν να δημιουργήσουν στον ίδιο ή σε άλλους χώρους αντάξιες παραστάσεις αυτού του τόσου εντυπωσιακού ξεκινήματος.
Συμπέρασμα: 1 λόγος για να τη δείς: ίσως η καλύτερη παράσταση της περσινής χρονιάς.

Δεν υπάρχουν σχόλια: